*زرتشتیانی که نمی دانند قضیه ی حوریان بهشتی در دین آنها نیز مطرح است، گاه سخنان مربوط به حوری ها در اسلام را به مسخره می گیرند. اما آقای رضا مرادی غیاث آبادی می نویسد:
«اعتقاد به حوری های بهشتی یکی دیگر از سنت ها و آموزه های دین زرتشتی است. ویژگی ها و مشخصه های معادل با حوری های بهشتی به صراحت در هادخت نسک اوستا آمده است. آنجا که زرتشت از اهورامزدا می پرسد «روان درگذشتگان در کجا و چگونه آرام می گیرد؟» و اهورامزدا در پاسخ او و ضمن توصیفات و داستان های محرکی که قهرمان آن «دَئِنَا»ی متوفی است، به دختران زیبا و سفید و باکره و پانزده ساله اشاره می کند که در شب سوم قبر به نزد درگذشتگان می آیند: «دختری (یا کنیزی) زیبا، دوشیزه، نورانی، خوش سیما، بلندقامت، با پستان های برجسته و برآمده، با بازوان سپید، با اندامی نیکو و پانزده ساله. دختری که بدنش به زیبایی همه زیبارویان خلقت است» (هادُخت نَسک، فرگرد دوم).
مفاهیم معادل با حوریان بهشتی و توصیف دختران زیبا و خوش اندام در جهان آخرت، علاوه بر هادخت نسک، در منابع دیگر اوستایی و پهلوی و از جمله در بند سی ام از فرگرد نوزدهم وندیداد و فرگرد چهارم ارداویراف نامه نیز آمده است.

برای آگاهی بیشتر بنگرید به:
پورداود، ابراهیم، یشتها، جلد دوم، ص 168؛ دوستخواه، جلیل، اوستا، جلد اول، چاپ هفتم، تهران، 1382، ص 511، و جلد دوم، ص 870؛ میرفخرایی، مهشید، بررسی هادخت نسک، تهران، 1371، ص 73؛ رضی، هاشم، دانشنامه ایران باستان، جلد دوم، تهران، 1381، ص 744؛ عفیفی، رحیم، ارداویرافنامه یا بهشت و دوزخ در آیین مزدیسنی، ص 28?»

منبع: پژوهش های ایرانی